Bij wetenschap hoort een transparante verantwoording van het onderzoek. De Chicago manual of style, sixteenth edition (2010) zegt het zo: ‘Ethics, copyright laws, and courtesy to readers require authors to identify the sources of direct quotations of paraphrases and of any facts or opinions that are not generally known or easily checked.’ (p. 655)

Elke keer als je je baseert op een informatiebron buiten je eigen tekst, verwijs je naar die bron. Zo kan de lezer precies zien waarop je mening is gebaseerd. Ook weet de lezer exact wanneer jezelf aan het woord bent en wanneer je de mening van een andere auteur weergeeft. Daardoor wordt je onderzoek controleerbaar en kan een andere onderzoeker er in zijn eigen wetenschappelijke werk op voortbouwen.

Je zorgt kortom voor duidelijk onderscheid tussen de eigen informatie, mening of gedachte en informatie uit een andere bron. Dat doe je door (een deel van) die bron op de juiste manier te parafraseren (in eigen woorden samenvatten) of te citeren (letterlijk overnemen, in de originele taal of vertaald). Ook wordt in de tekst bij elke parafrase en elk citaat een verwijzing naar die bron opgenomen. Vaak staat die verwijzing in een voet- of eindnoot. De manier waarop dit gebeurt, is vastgesteld in de annotatierichtlijn.

Doe je niet aan een correcte bronvermelding dan pleeg je mogelijk plagiaat. Je druist dan in tegen de stelregel van transparante verantwoording. Dat is slecht voor het wetenschappelijke debat en hindert de voortgang van het wetenschappelijke onderzoek.

 Vorige  Volgende